Toen ik hoorde dat ik “pupil van de week" mocht zijn, was ik dolgelukkig en ik had er zin in.
Ik wist niet wat ik moest verwachten dus vond het heel spannend. Maar ik kon niet wachten tot het
zover was.
Mijn ouders en zelfs opa en oma waren er om me aan te moedigen.
Het voelde geweldig om voor 1 dag deel uit te mogen maken van de grote jongens, die in het eerste
van Unitas spelen.
Op de dag van de wedstrijd mocht ik al om 12.30 komen. Er werd op mij gewacht in de
bestuurskamer. Ik werd hartelijk ontvangen door de clubmedewerkers en de spelers, die allemaal erg
vriendelijk waren. Ook heb ik een praatje gemaakt met de trainer die me nog oude foto’s liet zien
toen hij profvoetballer was en met Johan Neeskens in duel was.
Toen de spelers binnen kwamen, werd ik voorgesteld en mocht ik blijven luisteren terwijl hun met het
team een bespreking hadden.
Nadat ze allemaal waren omgekleed, werden er foto’s gemaakt voor de website, ik mocht ook op een
paar foto’s staan. Deze foto’s komen natuurlijk boven m’n bed! Ik mocht ook nog een met een speler
op de foto, ik wilde graag met Bob omdat ik die een keer had gezien en ik die heel aardig vind.
Ook mocht ik met de warming -up meedoen, dat vond ik superleuk! T leek even of ik ook echt mee
ging doen met de wedstrijd. Had ik ook graag gewild!
Toen de wedstrijd begon mocht ik de bal op de middenstip leggen en zelfs tossen. Daarna mocht ik
proberen een doelpunt te maken. Na wat spectaculaire manoeuvres is het me gelukt, om me door de
felle tegenstand heen te wurmen! Het gejuich van het publiek was oorverdovend, en ik voelde me
ontzettend trots!
De wedstrijd was leuk! Ik heb vaak kunnen juichen! Het werd 6-1 voor Unitas! Ze speelde heel goed.
Ze hadden allemaal goed geluisterd naar de trainer tijdens de teambespreking, want ze deden precies
wat ze moesten doen. Ik mocht in de dug-out zitten, dus ik kon goed zien en ik bleef lekker droog
want het regende.
Er werden veel gele kaarten uitgedeeld aan de tegenpartij en zelf een rode. En zo te horen was de
tegenpartij het daar steeds niet mee eens. Ook kreeg de trainer van de tegenpartij een gele kaart,
omdat hij een grote mond had. Dus het was zeker niet saai!
Na afloop kreeg ik ook nog een heel mooi beeldje van een voetballer, met pupil van de week erop en
een schilderij met een oorkonde en de handtekeningen van de spelers erop. Deze komt natuurlijk op
mijn slaapkamer te hangen. Daarna nog even gezellig de kantine in om en deze mooie dag af te
sluiten En nu is deze dag een hele mooie herinnering die ik nooit zal vergeten! Iedereen heel erg
bedankt.
Groetjes Dies
