Woensdag 9 september stond de laatste bekerwedstrijd op het programma, thuis tegen OVC ’28 uit Oosterbeek. De jongens hadden aan een gelijkspel genoeg om verder te kunnen bekeren. Zoals altijd moet je natuurlijk gewoon voor de overwinning gaan. De supporters waren weer in grote aantallen naar “De Parken” gekomen. Daar kon het dus niet aan liggen.

De warming up was ook goed. De start was echter een beetje moeizamer dan de vorige 2 wedstrijden. De tegenstander bood goed tegenstand. Er waren ook weer een aantal mensen die op andere posities speelden dan anders. Dit soort dingen kun je in een bekerwedstrijd mooi uitproberen. Na de moeizame start ging het wat beter lopen. We wisten elkaar beter te vinden wat resulteerde in een aantal mooie kansen. Die misten allen het doel. En als zo vaak in het voetbal als je zelf niet scoort, juist, dan scoort de tegenstander. Dit was de eerste keer dat de jongens tegen een achterstand aankeken. Tien minuten voor tijd komen we langszij door het tweede doelpunt van Dylan in deze wedstrijd. De wedstrijd ligt weer helemaal open. Unitas ruikt bloed en gaat vol op de winst spelen. En dan gebeurt het: 66^e minuut, een corner vanaf rechts, genomen door Dylan. Quinten komt inlopen bij de eerste paal en laat een geweldige weergave zien van een echte “Van Persie”. Het moet wel heel raar lopen wil dit niet het mooiste doelpunt van het seizoen worden. 3-2. Deze stand weten de jongens over de eindstreep te trekken. Met deze uitslag zijn we poulewinnaar in deze ronde van het bekertoernooi. Wat vooral blijft hangen is de vechtlust van alle spelers tijdens de gehele wedstrijd. Hier kunnen we verder mee.

 

Dan de tweede zege deze week. Eindelijk begon dan afgelopen zaterdag de “normale”competitie. Thuis tegen Excelsior uit zetten. Over de supporters hoef ik inmiddels niet veel meer te zeggen: veel. De jongens waren toch een beetje gespannen, nu ging het er echt om. Maar de avond ervoor was er ook nog Appelpop in Tiel. Sommige hadden daar toch een beetje moeite mee. Als dat maar goed ging. En het ging goed. Unitas kwam zoals nooit tevoren, gigantisch uit de startblokken. Binnen 8 minuten had Brett er 2 in liggen na twee schitterend uitgespeelde aanvallen. In de 10^e minuut wisten de gasten uit Zetten zich geen raad meer met het vroege en agressieve storen van onze jongens en besloten dan maar in eigen doel te schieten. Dat is ook een manier om onder de druk uit te komen, maar bracht wel de 3-0 op het bord. Dat was tevens de ruststand. Na de rust ging het gewoon weer verder waar het voor rust mee geëindigd was: hard werken en vroeg storen met z’n allen. Dit resulteerde in de 5^e minuut na rust in het 2^e eigen doelpunt van Excelsior. Daarna viel het eigenlijk een beetje stil. Unitas wilde af en toe een beetje te mooi scoren, maar we bleven werken voor iedere bal. 2 minuten voor tijd mocht Dylan nog een keer scoren uit een penalty. Omdat Excelsior ook 1 keer kans zag om Wessel te verschalken, bleef de 5-1 stand na 70 minuten op het scorebord staan. De eerste 3 punten in de competitie zijn een feit. Wat een geweldige week voor Unitas C. Nu hopen we met z’n allen dat onze collega’s van rood en wit, onze resultaten aangrijpen om zelf ook hun eigen successen te boeken. Laat het een motivatie zijn, voor iedereen meet een Unitas hart.